Που πάνε οι νύχτες που στοιχειώνουν και όσα, όσα δε μου λες.
σε πόσα μέρη να χωρίσω χρόνους τόπους και εποχές.
και η ξαστεριά που μου χαρίστηκε να γίνεται κατάρα.
και όσα δεν έλυσα της λευτεριάς μου χαραμάδα.
Και ποιος θεός μου έταξε,
τις μοίρες μου θα τιθασεύσω,
και κάθε ομορφιά,
από την αρχή να με πληγώνει…
Και όσοι πίστεψαν πως μπορεί,
όλοι μαζί να γίνουν ένα,
φωτιά τους κέρασε η ζωή,
και η ιστορία μόνο ψέμα,
Και όσα θέλω όλα ψέμα,
και η αγάπη ένα ψέμα,
και οι εχθροί ακόμα ψέμα.
