Όλα τ’ αφήσαμε εκεί
στη λαγγεμένη ανατολή
τα σπίτια και το βιός μου.
Όλα τ’ αφήσαμε εκεί
κι είναι πικρή κι η Κυριακή
στο δράμα το κρυφό μας.
Περπατάμε κι ακουμπάμε
Σμύρνη στ’ ακρογιάλι σου
κι όσα δάκρυα κυλάνε
Σμύρνη μου χαλάλι σου.
Όλα τ’ αφήσαμε εκεί
μια μοίρα φταίει τραγική
κι ένας καημός μας φταίει.
Της Μικρασίας η ψυχή
τραγούδι γύρω αντηχεί
κι όποιος τ’ ακούει κλαίει.
Περπατάμε κι ακουμπάμε
Σμύρνη στ’ ακρογιάλι σου
κι όσα δάκρυα κυλάνε
Σμύρνη μου χαλάλι σου.
