Είναι κάτι γκρίζες νύχτες
Που φιλιά και λεπτοδείχτες
Διώχνουν, πέπλα της σιωπής
Η ζωή καημούς χρεώνει
Και σ’ αυτό που σε γλιτώνει
Όχι, δεν μπορείς να πεις
Από την πρώτη την στιγμή
πόσο δικό μου ήταν το κορμί
Του πεπρωμένου άναψες το φως
τώρα ξέρω πως..
Όλα τα ρολόγια, πίσω αν θα γυρνούσα
μονάχα εσένα πάλι θ’ αγαπούσα
Όλα τα ρολόγια μπρος αν θα γυρίσω
μοναχά εσένα, θα ξαναγαπήσω
Στων ματιών μου τις οθόνες
Οι λεζάντες στις εικόνες
Λένε, πόσο σ’ αγαπώ
Σκηνοθέτης το φεγγάρι
Θέλει να μας συνεπάρει
Πάθος, τόσο δυνατό
Από την πρώτη την στιγμή
πόσο δικό μου ήταν το κορμί
Του πεπρωμένου άναψες το φως
τώρα ξέρω πως..
Όλα τα ρολόγια, πίσω αν θα γυρνούσα
μονάχα εσένα πάλι θ’ αγαπούσα
Όλα τα ρολόγια μπρος αν θα γυρίσω
μοναχά εσένα, θα ξαναγαπήσω
