Λένε πως για να σε ξεχάσω
πρέπει να φύγω από δω
ή το δωμάτιο ν’ αλλάξω
κι όλα τα πράγματα που ζω.
Κοιτάζω γύρω κι ανασαίνω
το άρωμά σου το πικρό,
κάποιο σου ρούχο αγαπημένο
που το φοράγαμε κι οι δυο.
Κοιτώ στην πόρτα τα κλειδιά σου
με τα χρυσά τα αρχικά,
δε θα τ’ αλλάξω το δωμάτιο τελικά.
Όλα θα μείνουν όπως τ’ άφησες,
όλα εκείνα που αγάπησες.
Έτσι απλά κι αγαπημένα
θα περιμένουν πάντα εσένα.
Κοιτάζω τις φωτογραφίες,
παντού κομμάτια μιας ζωής,
κανείς δεν έζησε, κανένας
αυτά που ζήσαμε εμείς.
Κοιτώ στα βάζα τα λουλούδια,
αυτά που μου ’φερνες εσύ,
τ’ αγαπημένα μας τραγούδια
στα σκορπισμένα τα cd.
Κοιτώ στην πόρτα τα κλειδιά σου
με τα χρυσά τα αρχικά,
δε θα τ’ αλλάξω το δωμάτιο τελικά.
Όλα θα μείνουν όπως τ’ άφησες,
όλα εκείνα που αγάπησες.
Έτσι απλά κι αγαπημένα
θα περιμένουν πάντα εσένα.
