Μαύρη να `τανε η ώρα που σε γνώρισα,
κι απ’ τη μάνα μου, για σένα, αχ, και χώρισα.
Η αγάπη σου, τ’ ατέλειωτο μαρτύριο,
μέρα – νύχτα, με ποτίζει δηλητήριο.
Έφτυσα, για σένα, αίμα,
μ’ έχει πάρει πια το ρέμα,
μ’ έχει πάρει πια το ρέμα,
έφτυσα, για σένα, αίμα.
Με σακάτεψες κι ακόμα θέλεις να πονώ,
αχ, στον τάφο θα με στείλεις, πλάσμα άπονο.
Και τώρα, απ’ την ψυχή μου φύγε απ’ το μυαλό
κι ό,τι μου `κανες, θα το `βρεις από τον Θεό.
Όμως, πρέπει να το νιώσεις,
όλα εδώ θα τα πληρώσεις,
όλα εδώ θα τα πληρώσεις,
όμως, πρέπει να το νιώσεις.
Έφτυσα, για σένα, αίμα,
μ’ έχει πάρει πια το ρέμα,
μ’ έχει πάρει πια το ρέμα,
έφτυσα, για σένα, αίμα.
