Όλη η ζωή μου σαν μια ταινία
περνάει από το μυαλό μου,
λες και κοιτάζω σ’ ένα καθρέφτη
το μέσα απ’ τον εαυτό μου.
Τι έκανα, που πήγα,
τι άκουσα, τι είδα.
Ποιους αγάπησα, ποιους μίσησα
πότε κράτησα, πότε λύγισα.
Οι μεγάλες αγάπες περνάν
είναι τρέλα που δε σταματάν
παγωμένα φεγγάρια που καιν
αποτέλεσμα μηδέν.
Όλη η ζωή μου σαν μια ταινία
περνάει από το μυαλό μου,
λες και κοιτάζω μια πολιτεία
από το παράθυρο μου.
Να οι δρόμοι μου, οι πόνοι
η πλατεία που δεν τέλειωσε ακόμη.
Να τι κέρδισα, να τι έχασα
να το όνειρο που δεν έφτασα.
Οι μεγάλες αγάπες περνάν
είναι τρέλα που δε σταματάν
παγωμένα φεγγάρια που καιν
αποτέλεσμα μηδέν.
