Ομόνοια μεσάνυχτα και κάτι,
η Ρόζα ψάχνει πάλι για πελάτη.
Εφημερίδες στη γωνία και κουλούρια,
τα ίδια πρόσωπα μα και καινούρια.
Κουρασμένοι μετανάστες και ξενύχτες
στα παγκάκια να μετράν σιωπές και νύχτες.
Τι να πω για την αγάπη τώρα;
“Καληνύχτα, πέρασε η ώρα!”
Ομόνοια μεσάνυχτα και κάτι,
η νύχτα κλείνει πονηρά το μάτι.
Συνωμοσία της σιωπής και του θανάτου
και κάποιος κρύβεται μες στη σκιά του.
Ένας κόσμος μοναξιάς και αμαρτίας
κάθε νύχτα στην οθόνη της πλατείας.
Τι να πω για την αγάπη τώρα;
“Καληνύχτα, πέρασε η ώρα!”
