Μυρίζω άρωμα βροχής
από το θέμα που θα πεις,
πρώτη φορά μου δε φοβάμαι που βραδιάζει.
Σβήνω το χρόνο της ζωής,
όλος ο κόσμος μόνο εμείς
κι ένα φεγγάρι που αργά με κομματιάζει.
Γράφω με φλόγα και φωτιά,
με αίμα από λαβωματιά
και το χαρτί στο προσκεφάλι μου θα βάλω.
Μέρα, μην έρχεσαι ξανά,
άσε η νύχτα να γυρνά,
άσε να δω κι εγώ ένα όνειρο μεγάλο.
