Περπατούσα στ’ όνειρό μου
κι είχε πέσει καταχνιά
σφαλιχτά τα παραθύρια
λυπημένα τα παιδιά
Μα τι όνειρο είν’ ετούτο
τρέμω ν’αποκοιμηθώ
έλα σκύψε μίλησέ μου
μήπως παρηγορηθώ
Βυθισμένο καραβάκι
και οι ναύτες πουθενά
κλαίγανε τριγύρω οι γλάροι
κι ήταν μαύρα τα βουνά
Έπεφτε στο σπίτι χιόνι
και δεν είδαμε φωτιά
ήσουν στον κόσμο μόνη
και με παίρνανε μακριά
