Η ομπρέλα που άνοιξε
έγινε μια μεγάλη μαύρη τέντα
που θα μπορούσε να χωρέσει
και χίλιους ανθρώπους.
Η χειρολαβή, φτιαγμένη από κίτρινο σκαλιστό ελεφαντόδοντο
μεγαλύτερη από ανθρώπινο κεφάλι
και πιο πλατιά
τράβηξε την προσοχή μου.
Ήταν ένας Κινέζος ή ινδικός δαίμονας
με αποτρόπαια χαρακτηριστικά
που παραμορφώνονταν σιγά σιγά
σε μια φρικτή γκριμάτσα.
Κάποια σχέση είχε μ` εμένα.
Ποια όμως;
Τι να σήμαινε;
Ήταν ένα όνειρο.
Όνειρο του Κατμαντού;
Ήταν ένα όνειρο του Κατμαντού.
Κι οι αράχνες…
Τι ήταν εκείνες οι αράχνες
που ύφαιναν τρελά τα ασύμμετρα υφαντά τους
σε αφηρημένα μοτίβα.
Σε αφηρημένα μοτίβα.
Εκείνες οι αράχνες του LSD
Πες μου ποιος είμαι.
Πες μου ποιος είμαι.
Οι αράχνες του LSD.
Πες μου ποιος είμαι.
Η ομπρέλα που άνοιξε.
Η μαύρη τέντα.
Ο ινδικός δαίμονας.
Τ` αφηρημένα μοτίβα.
Οι αράχνες.
Όνειρο.
Όλα ένα όνειρο.
Όνειρο του Κατμαντού.
Πες μου ποιος είμαι.
