Σφύριξε καράβι, έλαβα το μήνυμα
κι έπεσα νωρίς να κοιμηθώ,
έχω καταλάβει πως δε θα `χω στήριγμα,
μόνη, απ’ τη ζωή θα κρατηθώ.
Τα μάτια σου, τα λόγια σου και το περπάτημά σου,
τα θυμάμαι κι όταν πίνω το κρασί,
οι φίλοι μου με βλέπουν σαν πιστό ομοίωμά σου,
περπατάω και μιλάω όπως εσύ.
Έπιασε να βρέχει, τίποτα δεν άλλαξε,
τίποτα δεν πήγε πιο μπροστά,
κι η ψυχή μου τρέχει για να δει αν άραξε
στο λιμάνι, πλοίο απ’ τα γνωστά.
Τα μάτια σου, τα λόγια σου και το περπάτημά σου,
τα θυμάμαι κι όταν πίνω το κρασί,
οι φίλοι μου με βλέπουν σαν πιστό ομοίωμά σου,
περπατάω και μιλάω όπως εσύ.
