Καθώς μετράω έναν έναν όρκους πατημένους,
Κουρνιάζουν στην ανάσα μου αλκοόλ και δάκρυα πίκρα,
έκρυβα δαίμονες σαν ρούχα ξένα στο κορμί μου,
Τον λάθος άνθρωπο εμπιστεύτηκα, ακόμα μια φορά.
Πλημμύρισε η φωνή ως την ψυχή με σκέψεις που με πνίγουν,
Απόψε κάθε ανάμνηση θεριό στο χθες μας με γυρνά,
Φέρε μου πίσω τις στιγμές που ξόδεψα μαζί σου,
ήσουνα κάλπικη βιτρίνα, μα σε έμαθα καλά.
Με πούλησες κι εσύ θα το θυμάμαι,
Να σε διαγράψω απ’ την καρδιά μου προσπαθώ,
Δεν είναι εύκολο Θεέ μου να πιστέψω,
για τριάντα αργύρια με στέλνεις στον Σταυρό.
Με πρόδωσες κι εσύ μα θα πληρώσεις,
Ήσουν στα λάθη μου η χαριστική βολή
Στ’ ορκίζομαι σ’ αγάπησα,
Για σένα πλέον νιώθω μόνο οργή.
Με θράσος είπες λόγια που αδίστακτα σκοτώνουν,
Πως σ’ είχα δίπλα μου κι εγώ να εθελοτυφλώ.
Το ‘χεις επάγγελμα το ψέμα μακριά όμως δεν θα φτάσεις,
στον φαύλο κόσμο σου σ’ αφήνω,
και να μην σε ξαναδώ.
Με πούλησες κι εσύ θα το θυμάμαι,
Να σε διαγράψω απ’ την καρδιά μου προσπαθώ,
Δεν είναι εύκολο Θεέ μου να πιστέψω,
για τριάντα αργύρια με στέλνεις στον Σταυρό.
Με πρόδωσες κι εσύ μα θα πληρώσεις,
Ήσουν στα λάθη μου η χαριστική βολή
Στ’ ορκίζομαι σ’ αγάπησα,
Για σένα πλέον νιώθω μόνο οργή.
