Από το μίσος η αγάπη δεν απέχει και πολύ,
του έρωτα τ’ απομεινάρια δυο κομμάτια από γυαλί.
Από το πάθος ως τη τρέλα η απόσταση μικρή,
είναι το ψέμα σου μαχαίρι που γυρνάει στην πληγή.
Με μια καρδιά που δεν αντέχει άλλη σύγκριση
και μ’ ένα σώμα που διψάει για εκδίκηση:
Ορκίζομαι να σε πληγώσω όπως με πλήγωσες.
Ορκίζομαι να σε τελειώσω όπως με τέλειωσες.
Ορκίζομαι να σε πεθάνω όπως με πέθανες.
Ορκίζομαι να σε πονέσω όπως με πόνεσες.
Θα μ’ ακουμπάς, μα δε θ’ αγγίζομαι,
θα φεύγω, θα εξαφανίζομαι, ορκίζομαι, ορκίζομαι.
Θα μ’ ακουμπάς…
Απ’ το χαμόγελο στο δάκρυ κι ένας κόμπος στο λαιμό,
άλλαξε θέση η αγάπη μ’ έναν άρρωστο θυμό.
Από το πάθος ως τη τρέλα η απόσταση μικρή,
είναι το ψέμα σου μαχαίρι που γυρνάει στην πληγή.
Με μια καρδιά που δεν αντέχει άλλη σύγκριση
και μ’ ένα σώμα που διψάει για εκδίκηση:
Ορκίζομαι να σε πληγώσω όπως με πλήγωσες.
Ορκίζομαι να σε τελειώσω όπως με τέλειωσες.
Ορκίζομαι να σε πεθάνω όπως με πέθανες.
Ορκίζομαι να σε πονέσω όπως με πόνεσες.
Θα μ’ ακουμπάς, μα δε θ’ αγγίζομαι,
θα φεύγω, θα εξαφανίζομαι, ορκίζομαι, ορκίζομαι.
Θα μ’ ακουμπάς…
