Δεν μπορώ να καταλάβω πια τι σκέφτεσαι,
μοιάζεις, μα ποτέ δεν είσαι ό,τι φαίνεσαι.
Κάθε βράδυ κάνω κύκλους γύρω απ’ τη φωτιά,
σαν αγάπης πεταλούδα, θα καώ ξανά.
Δεν είναι πως δε σ’ αγαπώ
ούτε πως δε μ’ αρέσεις
αλλά κουράστηκα να ζω
με λόγια κι υποσχέσεις.
Βυθίζομαι στα μάτια σου
και ψάχνω την αλήθεια,
μα όσα δε φτάνει η καρδιά
τα κάνει παραμύθια.
Βάφεις ουρανούς κι αστέρια στο σεντόνι μου,
μα πως γίνεται μαζί σου, να `μαι μόνη μου;
Από κάθε σου κουβέντα πάλι πιάστηκα,
μήπως βρω αν είσαι εκείνος που φαντάστηκα.
