Μόνοι εμείς οι δυο, ζωές σαν ρημαδιό,
Στερήθηκα το χάδι ,καιρό μες στο σκοτάδι.
Στο χέρι τα κλειδιά, το βλέμμα χαμηλά,
Δυο χάπια σύντροφος μου, για μένα ήσουν το φως μου.
Χαράζουν στην καρδιά μου κι άλλα βράδια αξημέρωτα ,
Οι σκέψεις μου παγίδες σ’ έναν τελειωμένο έρωτα,
Φεγγάρια τρεμοπαίζουνε βουλιάζοντας στον πόνο μου,
Τις τελευταίες μου λέξεις θα σου πω κι άσε με μόνο μου.
Σ’ αγάπησα απ’ τη πρώτη βόλτα εκείνη κι ας φοβήθηκα,
Στην θάλασσα σου πνίγηκα μα στα βαθιά ανοίχτηκα,
Και ας άλλαξα για σένα , σ’ αδιέξοδα ας ναυάγησα
ματώνω που θυσίασα ο δειλός όσα λαχτάρησα.
Δυο άνθρωποι σκυφτοί, σαν ζωντανοί νεκροί,
Πως τρέμουμε κι οι δυο, μην πληγωθείς, μην εκτεθώ.
Μου λες ψιθυριστά, πως χάσαμε απλά,
Υποφέρεις μα λυπάσαι, μακριά μου αύριο θα ‘σαι.
Χαράζουν στην καρδιά μου κι άλλα βράδια αξημέρωτα ,
Οι σκέψεις μου παγίδες σ’ έναν τελειωμένο έρωτα,
Φεγγάρια τρεμοπαίζουνε βουλιάζοντας στον πόνο μου,
Τις τελευταίες μου λέξεις θα σου πω κι άσε με μόνο μου.
Σ’ αγάπησα απ’ τη πρώτη βόλτα εκείνη κι ας φοβήθηκα,
Στην θάλασσα σου πνίγηκα μα στα βαθιά ανοίχτηκα,
Και ας άλλαξα για σένα , σ’ αδιέξοδα ας ναυάγησα
ματώνω που θυσίασα ο δειλός όσα λαχτάρησα.
