Όσοι φίλοι μ’ αγαπάνε
τώρα με κατηγοράνε
που `μπλεξα σε καβγαδάκι για χατίρι σου.
Μα αυτή δεν έχει μπέσα
και στη φασαρία μέσα
το ‘στριψε και πίνει μ’ άλλον το ποτήρι της.
Μα εγώ καρδιά δε θα `χω πια
και θα κάνω τη ζωή μου
και τα κέφια μου
και να φύγεις μια για πάντα
απ’ τα στέκια μου.
Όσοι φίλοι μ’ αγαπάνε
πως την έπαθα ρωτάνε
που ποτέ δεν είχα δώσει δικαιώματα.
Μα η μικρή που μ’ αγαπούσε
ήπιε και παραπατούσε
κι έκανε ματιές σε άλλον και καμώματα.
Μα εγώ καρδιά δε θα `χω πια
και θα κάνω τη ζωή μου
και τα κέφια μου
και να φύγεις μια για πάντα
απ’ τα στέκια μου.
