Έχω μαζέψει ότι κουράγιο έχει μείνει
Μες στη φουρτούνα δεν θα πέσω να πνιγώ
Κι ας το γνωρίζω πως το θύμα έχω γίνει
Στα ναρκοπέδια της ζωής δεν σταματώ
Κι αν καταλάβω ότι πέφτω στα σκοτάδια
Θα χτίζω φάρους να φωτίζω το κενό
‘Οταν αισθάνομαι θλιμμένος θα γιορτάζω
‘Οσο η λύπη με στριμώχνει θα γελώ
Κι ας το γνωρίζω πως σωπαίνω αντί να ουρλιάζω
Όσο κι αν πονάω τις πληγές δεν λογαριάζω
‘Οταν αισθάνομαι θλιμμένος θα γιορτάζω
‘Οτι ποθούσα μέσα μου μια φωτιά που καίει
Με αυτό το άγχος στο στομάχι μου ξυπνώ
Να μη γνωρίζω το γιατί και τι μου φταίει
‘Οσο ο φόβος μεγαλώνει θα γελώ
Κι αν καταλάβω ότι πέφτω στα σκοτάδια
Θα χτίζω φάρους να φωτίζω το κενό
