Ίδιος θεός μου φαίνεται αυτός απέναντί σου
που σε προσέχει όταν εσύ γλυκά του ψιθυρίζεις
κι όταν γελάσεις τρυφερά…
Μα εμένα η καρδιά μου σκίζεται μέσα στα στήθια
και μόλις σ’ αντικρίζω χάνω τότε τη φωνή
Και σβήνεται η λαλιά μου
Κι η γλώσσα μου τσακίζεται
και το κορμί μου αμέσως σιγοπερνάει μια φωτιά
Τα μάτια μου θαμπώνουνε
βουίζουνε τ’ αυτιά μου
ιδρώνω, τρέμω ξαφνικά
Πιο πράσινη από το χόρτο γίνομαι
Κι από τον θάνατο λίγο μοιάζω ν’ απέχω
Μα σ’ όλα πρέπει να τολμώ
έτσι φτωχιά που είμαι
