Μας ήρθε η πλημμύρα
να ξεπλυθεί η μοίρα,
να ξενυστάξει ο λογισμός
χρειάστηκε σεισμός.
Πίστεψε την κουβέντα μου
να βρούμε μια ελπίδα
πριν καταλήξει η σχέση μας
χαμένη Ατλαντίδα.
Όταν με κοιτάς στα μάτια
νιώθω πανικό,
μα σαν μ’ αγκαλιάζεις λίγο
όλα τα νικώ.
Φέρνει η ζωή μηνύματα
αινίγματα, συνθήματα,
μα φεύγουν με τα λύματα
σαν λείπουν τα αισθήματα.
Ξέσπασε στο νου μου η μπόρα
τώρα δα πριν λίγη ώρα,
μα είσαι μέσα μου ευτυχώς
κάποιου Νώε κιβωτός.
Άμποτε να ’ρθει άμπωτις
να φύγει η πλημμύρα
και να στεγνώσει η γνώση μας
που πια δεν είναι στείρα.
