Όταν σε είδα χθες ξάφνου μπροστά μου
για μια στιγμή φοβήθηκα μην πάθει η καρδιά μου.
Δεν ξέρω τα ‘χασα μου ‘ρθε να κλάψω
μου ‘ρθε να τρέξω και να φωνάξω.
Μα όμως στάθηκα
και σε πλησίασα δειλά δειλά
κι όταν μου μίλησες
πόσα μου ξύπνησες απ’ τα παλιά.
Πόσα μου θύμισες μ’ ένα σου βλέμμα
παλιές χαρές και όνειρα που πήγανε χαμένα.
Μα πάλι σ’ έχασα απ’ τη ζωή μου
κι ένιωσα πόνο βαθύ μες στη ψυχή μου.
Μοιραίο ήτανε
κι ανταμωθήκαμε γλυκιά χαρά
κι όταν μου μίλησες
πόσα μου ξύπνησες μες στην καρδιά.
