Σαν κορμί που έζησε χωρίς ν’ αγαπηθεί
σαν σκιά που ξέχασε και να μ’ ακολουθεί
έτσι νιώθω εγώ,
σαν παιδί που έχασε της μάνας τη στοργή
σαν φιλί που έχει από χρόνια μαραθεί
έτσι νιώθω εγώ.
Όταν σε κοιτώ, βλέπω φλόγα και καημό
νιώθω τη βροχή στα μάτια να χτυπά,
όταν σε κοιτώ, θέλω τόσα να σου πω
όμως η φωνή μου χάνεται μακριά.
Σαν κερί που σβήνει μες στης νύχτας την οργή
σαν σκουριά που έχει απ’ τον χρόνο αφεθεί
έτσι νιώθω εγώ,
σαν κλαρί που σπάει απ’ το χιόνι το βαρύ
σαν γιορτή που σβήνει πριν χαράξει η αυγή
έτσι νιώθω εγώ.
Όταν σε κοιτώ, βλέπω φλόγα και καημό
νιώθω τη βροχή στα μάτια να χτυπά,
όταν σε κοιτώ, θέλω τόσα να σου πω
όμως η φωνή μου χάνεται μακριά.
