Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
να φωτίζει τα σκοτάδια που περπάτησα,
να περνάς εσύ να μη χάνεσαι,
κι όποιος χάνεται να μη νοιάζεσαι.
Ό,τι αγάπησα πολύ
μέσ’ από θαμπό γυαλί
το κοιτώ και τ’ αγαπάω
τώρα πιο πολύ.
Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
σαν πουλί σε μαύρη πέτρα το ζωγράφισα,
να το δεις εσύ, λίγο να σταθείς,
κι αν με θυμηθείς,
μη μου λυπηθείς.
