Κάθε τόσο στ’ όνειρό μου
ξαναβλέπω το πατρικό μου
στο μπαλκόνι χτίζουνε φωλιά
όσες αναμνήσεις μου καίνε την καρδιά
Ουρανέ που περνάς
σ’ όποια πόρτα σταματάς
ποιος ακόμα με θυμάται
να ρωτάς, να ρωτάς
Τόσοι φίλοι αγαπημένοι
το κορίτσι που με περιμένει
ποιος το ξέρει δρόμο αν θα βρω
πίσω να γυρίσω και να τους ξαναδώ
Ουρανέ που περνάς
σ’ όποια πόρτα σταματάς
ποιος ακόμα με θυμάται
να ρωτάς, να ρωτάς
Κάτασπρα σπίτια που η δύση τα ματώνει
αυλές γεμάτες ήλιο και φωνές παιδικές
με πήγε ο δρόμος μακριά
απ’ τη ζωή μου την παλιά
μα η καρδιά δεν ξεχνά
Ουρανέ που περνάς
σ’ όποια πόρτα σταματάς
ποιος ακόμα με θυμάται
να ρωτάς, να ρωτάς
