Τα δάκρυα όταν πέφτουνε
πες μου ποιος δεν το ξέρει
τρύπες ανοίγουνε στη γη
κρυστάλλινοι αρουραίοι.
Κάνουν την πέτρα κόσκινο
πες μου αν δεν είναι αλήθεια
και χάνονται στα τρίσβαθα
στην πορφυρένια ψίχα.
Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
πες μου που είναι το ψέμα
ούτε βαριά πατήματα
στο δρόμο για τα ξένα.
Μόνο σιωπή ασάλευτη,
πες μου τι δεν ταιριάζει
τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοχλάζει
