Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί
σ’ ένα σπίτι αδειανό που σε διώχνει.
Μόνος και απελπισμένος
κι απ’ τα πάντα προδομένος
μες στη σκέψη, μες στη ζάλη
να ζητάς εμένα πάλι.
Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί……
Πάει αυτή που σ’ αγαπούσε
πάει αυτή που σε πονούσε
πάει αυτή που συχωράει
πάει και δεν ξαναγυρνάει
Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί
στο μηδέν στο πουθενά σταματημένος.
Με τα όνειρα σβησμένα
και τα μάτια δακρυσμένα
να σου λείπω, να με ψάχνεις
και τον κόσμο σου να χάνεις.
Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί……
Πάει αυτή που σ’ αγαπούσε
πάει αυτή που σε πονούσε
πάει αυτή που συχωράει
πάει και δεν ξαναγυρνάει
