Μ’ αυτόνε που τραβιώσουνα έλεγες θα σε πάρει,
το δες πως σε παράτησε για μια γυναίκα άλλη,
το δες πως σε παράτησε για μια γυναίκα άλλη.
Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, με γεια και σ’ άλλα,
τώρα σ’ άφησε μπουκάλα.
Απ’ το κεφάλι σου τα φταις, όλα και τα παθαίνεις,
ανυπολόγιστα να κλαις και να τον περιμένεις,
ανυπολόγιστα να κλαις και να τον περιμένεις.
Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, με γεια και σ’ άλλα,
τώρα σ’ άφησε μπουκάλα.
Σε μένα να’ ρθεις μη σκεφτείς, σαν πρώτα και ν’ αράξεις,
εσύ δεν πρόκειται μυαλό, ούτε ζωή ν’ αλλάξεις,
εσύ δεν πρόκειται μυαλό, ούτε ζωή ν’ αλλάξεις.
Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, με γεια και σ’ άλλα,
τώρα σ’ άφησε μπουκάλα.
