Οι μέρες που περνούν, με φόβο με ξυπνούν
απ’ το όνειρο
με αδιάφορο ρυθμό, πυξίδα στο κενό
που να σε βρω
Με κλείδωσες κρυφά και ψάχνω τα κλειδιά
μα πουθενά
η πόρτα για να βγω, παράξενο κι αυτό
το σ’ αγαπώ.
Δεν αργώ, μένω πίσω προσπαθώ
είμαι εδώ, ψάχνοντας τρόπους να σωθώ
Παγίδα στην καρδιά
στα κόκκινα, σπασμένα φρένα
ούτε μια φορά
δεν πίστεψες ποτέ σε μένα
και ίσως τελικά
μου άλλαξες τροχιά
με μάγεψες και βλέπω τα ανάποδα σωστά
Παγίδα στην καρδιά
με άγνοια κινδύνου
τρέχω ακόμα πιο κοντά
δεν πίστεψες ποτέ σε μένα
και ίσως τελικά
μου άλλαξες τροχιά
με μάγεψες και βλέπω τα ανάποδα σωστά.
Τα βράδια ερημικά, καράβια στ’ ανοιχτά
πολύ μακριά
βυθίζω το θυμό και τον εγωισμό
μα ακόμα εδώ.
Δεν αργώ, μένω πίσω προσπαθώ
είμαι εδώ, ψάχνοντας τρόπους να σωθώ
