Και να που οι ενοχές αλλάζουν εποχές
Και φεύγουν οι χειμώνες
Και ας είμαι στο ποτέ σαν να πες σε όλα ναι
Αλλάζω τις εικόνες
Σε θέλω πιο πολύ και η σκέψη αυτή γυαλί
Με βρίσκει και με κόβει και εκεί που δεν μιλάς
Και ψάχνω που το πας με πιάνουν χίλιοι φόβοι…
Πάλι ουσίες δίχως ουσία
Αφού εσύ γράφεις και απόψε ιστορία
Άλλη μια νύχτα χάνεται πάει
Αυτού του κόσμου η λογική δε με χωράει…
Και να που πάλι εμείς
Στην άκρη της κλωστής φιλιόμαστε στο τέρμα
Και εγώ σαν νικητής πετάω καταγής του έρωτα το κέρμα
Κορόνα η καρδιά κερδίζει τελικά και χάνει η αλήθεια
Πως πια δεν είσαι εδώ και εγώ όνειρο ζω
Μπλεγμένο σ’ άλλα δίχτυα…
Πάλι ουσίες δίχως ουσία
Αφού εσύ γράφεις και απόψε ιστορία
Άλλη μια νύχτα χάνεται πάει
Αυτού του κόσμου η λογική δε με χωράει…