Είναι πρωί αρχίζει η νέα μέρα
και κάτι στον αέρα μυρίζει σαν βροχή
είμαι εκεί κάτω απ’ το μαξιλάρι
ποια σκέψη θα μου πάρει του ύπνου το νησί
Κάθε μέρα που ξυπνάω φτιάχνω μέσα μου ένα κόσμο
και μ’αυτόν πάω όπου πάω χώρο για ν’αντέξω δώσ’ μου
είμαι εγώ και ένα αγόρι που είμαι πάλι εγώ αλλά τότε
πώς με σπρώχνει λέει προχώρα πίσω δεν μπορείς να πας
Βράδυ ξανά κι η νύχτα με τρομάζει
ανόητο φαντάζει που ήρθα ως εδώ
κάτι θα βρω το δράκο να νικήσω
μπορεί να ξενυχτήσω να μην κοιμηθώ
Κάθε μέρα που ξυπνάω φτιάχνω μέσα μου ένα κόσμο
και μ’αυτόν πάω όπου πάω χώρο για ν’αντέξω δώσ’ μου
είμαι εγώ και ένα αγόρι που είμαι πάλι εγώ αλλά τότε
πώς με σπρώχνει λέει προχώρα πίσω δεν μπορείς να πας
