Πάλι ξενύχτης στην πόρτα σου απ’ έξω,
ήρθα με πόνο και σιγοτραγουδώ,
θέλω το κατώφλι με δάκρυα να βρέξω,
γιατί η καρδιά μου έχει μείνει εδώ,
θέλω το κατώφλι με δάκρυα να βρέξω,
γιατί η καρδιά μου έχει μείνει εδώ.
Είμαι διαβάτης σαν όλους τους διαβάτες,
σαν νυχτερίδα, την νύχτα τριγυρνώ,
όλα με συμπόνια με βλέπουνε στις στράτες
μα δε με ρωτάει κανείς γιατί πονώ,
όλα με συμπόνια με βλέπουνε στις στράτες
μα δε με ρωτάει κανείς γιατί πονώ.
Πάλι ξενύχτης σαν όλα τα βραδάκια,
είμαι μονάχος και πώς να κοιμηθώ,
στάλα στάλα στάλα το πίνω το φαρμάκι,
η ανάμνησή σου μ’ έκανε να `ρθώ,
στάλα στάλα στάλα το πίνω το φαρμάκι,
η ανάμνησή σου μ’ έκανε να `ρθώ.
