Δίπλα στο τηλέφωνό τη στήνεις,
“λάθος” απαντάς και κλείνεις,
ύστερα σωπαίνεις κι ούτε λέξη,
σίγουρα με άλλον τα ‘χεις μπλέξει,
σίγουρα με άλλον τα ‘χεις μπλέξει.
Πάλι τα ίδια, πάλι τα ίδια,
όποτε λείπεις με ζώνουν φίδια,
μισές κουβέντες, ένοχα μάτια,
κι εγώ να γίνομαι, να γίνομαι κομμάτια,
μισές κουβέντες, ένοχα μάτια,
κι εγώ να γίνομαι, να γίνομαι κομμάτια.
Δίπλα στο τηλέφωνό τη στήνεις,
ένοχα μιλάς και κλείνεις,
στα μάτια δεν τολμάς να με κοιτάξεις,
σ’ αγαπώ κι ας αποκλείεται ν’ αλλάξεις,
σ’ αγαπώ κι ας αποκλείεται ν’ αλλάξεις.
Πάλι τα ίδια, πάλι τα ίδια,
όποτε λείπεις με ζώνουν φίδια,
μισές κουβέντες, ένοχα μάτια,
κι εγώ να γίνομαι, να γίνομαι κομμάτια,
μισές κουβέντες, ένοχα μάτια,
κι εγώ να γίνομαι, να γίνομαι κομμάτια.
Να γίνομαι κομμάτια.
