Παλιό σκαρί,
πήγαινε γιαλό γιαλό
και γύρω του μια καταχνιά.
Παλιό σκαρί,
σαν να βγήκε απ’ το βυθό,
χωρίς κατάρτια και πανιά.
Θάλασσα θαλασσινή
πού ‘ναι τα παιδιά,
κύματα μελαχρινά,
μαύρα μου μαλλιά.
Παλιό σκαρί,
άγκυρα δεν έριξε,
να μη ξυπνήσει τα παιδιά.
Παλιό σκαρί,
τον καθρέφτη ράγισε
και τη θλιμμένη μου καρδιά.
Θάλασσα θαλασσινή
πού ‘ναι τα παιδιά,
κύματα μελαχρινά,
μαύρα μου μαλλιά.
