Θεέ μου πόσο ντρέπομαι
λέω φεύγω κι έρχομαι
τόσα λάθη έχεις κάνει
και στα συγχωρώ
Αχ και να γινότανε
μια στιγμή να το ‘κανε
η καρδιά μου μ’ ένα φτάνει
να ‘φευγε από ‘δω
Γιατί παλιοκαρδιές
ανάβετε φωτιές
και μακριά σας δεν μπορούμε
μ’ άδειες αγκαλιές
Γιατί παλιοκαρδιές
μας βάζετε φωτιές
και μακριά σας όσα ζούμε
μοιάζουν ξενιτιές
Θεέ μου πως τ’ ανέχομαι
σαν νερό να δέχομαι
στο ποτήρι μου να πίνω
πίκρες και καημό
Αχ και να γινότανε
να ξαναγεννιότανε
η καρδιά κι εγώ να γίνω
πέτρα να σωθώ
Γιατί παλιοκαρδιές
ανάβετε φωτιές
και μακριά σας δεν μπορούμε
μ’ άδειες αγκαλιές
Γιατί παλιοκαρδιές
μας βάζετε φωτιές
και μακριά σας όσα ζούμε
μοιάζουν ξενιτιές
