Ξεκίνησα από παιδί
Το δρόμο μου να βρω και δίχως φωτισμό
Ξεκίνησα με όνειρα και άγνοια τι κίνδυνο θα βρω
Περπάτησα ξυπόλυτη σε βράχους,
σε γυαλιά, καλώδια γυμνά και δίχως μια αγκαλιά
Η ζωή μου μυστήρια
Μοιάζει με παλίρροια
Ρισκάροντας γνωρίζω τον εαυτό μου,
μα δικαστή δεν θέλω και τον εχθρό μου,
μοναχή μου ημερώνω το θεριό μου
Μία Ζωή αλητήρια, μια ζωή σε παλίρροια
Διώχνω δαίμονες, φρικιά απ’ το χορό μου
Είμαι μόνο εγώ το αφεντικό μου
Κυνηγούσα μια ζωή το όνειρο μου
Μία Ζωή αλητήρια, μια ζωή σε παλίρροια
Ατσάλι έγινε η καρδιά
Μου δώσε η ζωή του κόσμου τα δεινά
Πληγώθηκαν τα όνειρα, σε άχαρα αδιέξοδα στενά
Περπάτησα ξυπόλυτη…
