Με πυξίδα το άγνωστο στης ψυχής σου την άβυσσο,
σημαδεύω παράδεισο και καινούργια, καινούργια ζωή,
η ψυχή μου στον άνεμο, γιασεμί και κυκλάμινο
κι όσα ζήσαμε, ζήσαμε, πειρασμός, πειρασμός η ζωή.
Πάμε φεγγάρι μου, αλφαβητάρι μου
ως την αγάπη,
κύκλος και έκλεισε, πάμε, ξημέρωσε,
δεν έχει τέλος το μονοπάτι.
Σε κρυφά στερεώματα έχω κρύψει ονόματα,
να ξυπνήσουν τα χρώματα του Θεού, του Θεού η φωνή,
δεν πιστεύω στα ψέματα, στης αγάπης τα αίματα,
ζωγραφίζω με πνεύματα το καινούργιο, καινούργιο πρωί.
Πάμε φεγγάρι μου, αλφαβητάρι μου
ως την αγάπη,
κύκλος και έκλεισε, πάμε, ξημέρωσε,
δεν έχει τέλος το μονοπάτι.
