Με γλώσσα πάντα ξύλινη ακούστε τους μιλάνε
και στον τροχό μας δέσανε και μας κατρακυλάνε
και όλα όσα ζήσαμε ανάξια πια θα `ναι
τα ρίξαν στις χωματερές τα πλάκωσαν και πάνε
Πάμε γι ‘αλλού πάμε γι αλλού
μονάχα η τρέλα του μυαλού μας έμεινε αμανάτι
σ’ αυτού του κόσμου το τουρλού
γίναμε εμείς τ’ αλάτι
Ανήκετε στο παρελθόν μας λένε και γελάνε
σηκώσαν τις σημαίες τους προσπέρασαν και πάνε
και όσα αγαπήσαμε ούτε τα συζητάνε
σκυμμένοι στις οθόνες τους το μέλλον τους κοιτάνε
Πάμε γι’ αλλού πάμε γι αλλού
μονάχα η τρέλα του μυαλού μας έμεινε αμανάτι
σ’ αυτού του κόσμου το τουρλού
γίναμε εμείς τ’ αλάτι
