Πάμε κάπου

Πάμε κάπου, πάμε κάπου
μη με πας στου Φιλοπάππου,
μη με φέρνεις απ’ το Γκάζι, βρε
για Θησείο, με πειράζει, βρε.

Πάμε λίγο, πάμε λίγο
κάτι μ’ έπιασε να φύγω,
Κυριακή στην Κηφισίας, βρε
μια φωνή απελπισίας, βρε.

Δε μ’ αρέσει, τι να κάνω
έχω κι έναν εγωισμό,
στην Αθήνα θα πεθάνω
άμα κάνω τουρισμό.

Πάμε όπου θέλεις, πάμε
θα σου λέω τι κοιτάμε,
στα μισά της Αλεξάνδρας, βρε
μια γυναίκα κι ένας άντρας, βρε.

Πάμε πάλι, πάμε πάλι
πίσω έρχονται κι οι άλλοι,
για τη μνήμη του τοπίου, βρε
να κι η Αίγλη του Ζαππείου, βρε.

Δε μ’ αρέσει, τι να γίνει,
να `χω μονάχα παρελθόν
κι η Αθήνα να μου δίνει
απ’ το ράδιο το παρόν.

Άλλο “Ένα ένα τέσσερα”
κι άλλο “Εννιά κι ογδόντα τέσσερα”.

Πάμε όλοι, πάμε όλοι
άλλη πόλη μες στην πόλη,
Κυριακή στον Παρθενώνα, βρε
με δικά μας δακρυγόνα, βρε.