Μάτια μεγάλα κρασάτα μου,
μαύρα πυκνά μου μαλλιά,
στρώνω λουλούδια τα νιάτα μου,
τα όνειρά μου χαλιά.
Παναγιά μου, Παναγιά μου,
τ’ είναι τούτο το παιδί!
Μες στον κόσμο η ματιά μου
τέτοιο δεν ξανά ‘χει δει.
Μέρα και νύχτα δε φτάνουνε
τα χείλη σου να φιλώ
και για να μη σε βασκάνουνε
μάγισσες πήγα να βρω.
