Μέρα νύχτα το κερί
ανάβω για τα σένα,
να σε φυλάει η Παναγιά
που βρίσκεσαι στα ξένα.
Πέρασε, πέρασε
κι ο δεύτερος ο χρόνος.
Τι έγινες δεν ξέρω πια,
γι’ αυτό με δέρνει ο πόνος.
Ούτε παίρνω γράμμα σου,
αχ, τι κακό μου κάνει.
Δεν το ξέρω αν μου ζεις
ή έχεις πια πεθάνει.
Πέρασε, πέρασε
κι ο δεύτερος ο χρόνος.
Τι έγινες δεν ξέρω πια,
γι’ αυτό με δέρνει ο πόνος.
Πάνε τα τρένα κι έρχονται
κι ακόμα να ’ρθεις πίσω
και τη ζωή μου θα ’δινα
να σε ξαναντικρίσω.
Πέρασε, πέρασε
κι ο δεύτερος ο χρόνος.
Τι έγινες δεν ξέρω πια,
γι’ αυτό με δέρνει ο πόνος.
