νανανανα… νανα…
νανανανανα…νανανα…
Εχθές σε μια γωνιά του δρόμου,
μπροστά στα μάτια μου,
με πετροβόλαγες μικρό μου,
με τα κομμάτια μου
Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα,
κι εγώ την έρημο,
κι όπως με στράβωνες
εγώ σε είδα,
μες στην Πανσέληνο…
μες στην Πανσέληνο…
Γυρνάει ο νους μου σαν χαμένος
σα φωτοκύματα,
μα είναι τοπία ερειπωμένα
και κάστρα ανήλιαγα
Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα,
κι εγώ την έρημο
κι όπως με στράβωνες
εγώ σε είδα,
μες στην Πανσέληνο…
μες στην Πανσέληνο…
νανανανανανα…νανα…
νανανανανανανα…νανανα…
