Σ’ αγάπησα κι εγώ
και έκανα ευχές στον ουρανό για σένα.
Τα πάντα ευχήθηκα κι ας τα φοβήθηκα.
Σ’ αγάπησα κι εγώ,
το θαύμα μοιάζει μ’ ένα ευλογημένο ψέμα
κι όταν σε φίλησα, όλος πλημμύρισα.
Και τώρα τίποτα άλλο πια δε θέλω,
μόνο εσένα.
Μαζί ξαναγεννιόμαστε,
μαζί κι όλο δενόμαστε,
μαζί δυνατοί αισθανόμαστε,
μαζί κι ας σκοτωνόμαστε,
άδικα, αθόρυβα στις μαχαιριές
ριχνόμαστε.
Σ’ αγάπησα πολύ,
δε ξέρω τι σημαίνει, τι θα πει το λίγο.
Κι ας αντιστάθηκα
κι ας κοντοστάθηκα,
αφού κοντά σου ήρθα,
αν το θέλεις δε θα φύγω.
Μαζί ξαναγεννιόμαστε,
μαζί κι όλο δενόμαστε,
μαζί δυνατοί αισθανόμαστε,
μαζί κι ας σκοτωνόμαστε,
άδικα, αθόρυβα στις μαχαιριές
ριχνόμαστε.
Του ανθρώπου αδυναμίες
δεν αφήνουν μια αγάπη
να πετάξει αν μπορεί.
Στις χίλιες τρικυμίες
μη χαθούμε εμείς χώρια,
ας χαθούμε μαζί.
Μαζί,
πάντα μαζί,
μόνο εγώ κι εσύ.
Πάντα μαζί,
μόνο εγώ κι εσύ.
Μαζί ξαναγεννιόμαστε,
μαζί κι όλο δενόμαστε,
μαζί δυνατοί αισθανόμαστε,
μαζί κι ας σκοτωνόμαστε,
άδικα, αθόρυβα στις μαχαιριές
ριχνόμαστε.
