Άχι, πως αναστέναξα σ’ ένα ερημοκλήσι
κι είδα τη μάνα του Χριστού για μένα να δακρύσει.
Πάντα ψηλά στέκει η κορφή, αν είν’ και χιονισμένη
τον βράχο δέρνει η θάλασσα μα πάντα βράχος μένει.
Άχι, πως αναστέναξα σ’ ένα ερημοκλήσι
κι είδα τη μάνα του Χριστού για μένα να δακρύσει.
Πάντα ψηλά στέκει η κορφή, αν είν’ και χιονισμένη
τον βράχο δέρνει η θάλασσα μα πάντα βράχος μένει.
