Πάει καιρός που δε μιλιέμαι
σ’ άδειους δρόμους τριγυρνώ,
μα όσο κι αν περιπλανιέμαι
στα λημέρια σου γυρνώ.
Παντοτινά δικός σου, παντοτινά δικός σου,
παντοτινά δικός σου απ’ την αρχή
μέχρι το τέλος μες στη ζωή,
παντοτινά δικός σου, παντοτινά δικός σου,
παντοτινά δικός σου απ’ την αρχή
μέχρι το τέλος μες στη ζωή.
Με σβησμένο το τσιγάρο
το σοκάκι που οδηγεί
στο παλάτι σου θα πάρω
να δηλώσω υποταγή.
Παντοτινά δικός σου, παντοτινά δικός σου,
παντοτινά δικός σου απ’ την αρχή
μέχρι το τέλος μες στη ζωή,
παντοτινά δικός σου, παντοτινά δικός σου,
παντοτινά δικός σου απ’ την αρχή
μέχρι το τέλος μες στη ζωή.
