Μου είπαν, μάνα μου, πως παντρεύεται,
μου είπαν, μάνα μου, πως παντρεύεται,
μου είπαν πως παντρεύεται η αγάπη μου στα ξένα
κι αν είν’ αλήθεια, μάνα μου, αλίμονο σε μένα.
Αρώτησα, μάνα μου και τα κύματα,
αρώτησα, μάνα μου και τα κύματα,
αρώτησα τα κύματα που σπάνε στ’ ακρογιάλι
και μου ‘παν πως παντρεύεται στα ξένα με μια άλλη.
Μανούλα μου, όχι, ποτέ δεν πίστευα,
μανούλα μου, όχι, ποτέ δεν πίστευα,
μανούλα μου, δεν πίστευα, πως θα με λησμονήσει
και μες στη μαύρη ξενιτιά πως άλλη θ’αγαπήσει.
Θα πάρω, μάνα μου, κάμπους και βουνά,
θα πάρω, μάνα μου, κάμπους και βουνά,
θα πάρω κάμπους και βουνά, θα τρέξω ν’αγοράσω
της λησμονιάς το γιατρικό, ίσως και τον ξεχάσω.
