Άφησα τη δύναμή μου
μέσα στην απάρνησή σου να ξοδεύεται
κώλυσα το άδειο βλέμμα μου επάνω στο κενό
Στην απρόσμενη φυγή σου
κάθε μέρα η καρδιά μου παγιδεύεται
σ έχω πια απέναντί μου το χειρότερό μου εχθρό
Πρέπει κάτι να κάνω για να βγεις απ το αίμα μου
μία γενναία πράξη δε φοβάμαι πια το τέρμα μου
Πάνω στα σύρματα
λες και τρελάθηκα
σα τα πουλιά παλεύω πάλι να σταθώ
δίχως τα χέρια σου
αυτά τα άδικα
μήπως μια μέρα πως πετούσα θυμηθώ
Πάνω στα σύρματα
άλλο ένα Σάββατο
ακροβατώ κι ανησυχεί η γειτονιά
σα κάτι ασήμαντο
βλέπω το θάνατο
όσο δε σ έχω στη δική μου αγκαλιά
Δρόμους άνοιξα και πόρτες
την ψυχή μου να διασχίσεις δε φοβήθηκα
άφησες στο πέρασμά σου σκόνη και καμένη γη
Πρέπει κάτι να κάνω για να βγεις απ το αίμα μου
μία γενναία πράξη δε φοβάμαι πια το τέρμα μου
Πάνω στα σύρματα
λες και τρελάθηκα
σα τα πουλιά παλεύω πάλι να σταθώ
δίχως τα χέρια σου
αυτά τα άδικα
μήπως μια μέρα πως πετούσα θυμηθώ
Πάνω στα σύρματα
άλλο ένα Σάββατο
ακροβατώ κι ανησυχεί η γειτονιά
σα κάτι ασήμαντο
βλέπω το θάνατο
όσο δε σ έχω στη δική μου αγκαλιά
