Πρώτα
τη θάλασσα σου ρώτα,
αν είναι η αγάπη ταξίδι,
ή πλοίο που θα βυθιστεί.
Πρώτα
ρωτάω εμένα πρώτα,
αν είν’ο άνθρωπός μου εκείνος
ο ξένος που δίπλα μου ζει.
Αγνόησα τόσα σημάδια
γιατί ειν’ ο έρωτας τυφλός,
μου άνοιξε όμως τα μάτια
της αλήθειας το φως.
Φεύγω πρώτη,
τώρα έμαθα πια τι είσαι,
την αγάπη
τι ωραία την προσποιείσαι,
ψέμα στο ψέμα
με έπαιξες τόσο καλά.
Φεύγω πρώτη,
προσγειώνομαι, δεν πετάω,
σπάει η ψυχή μου,
μα τα πόδια στη γη πατάω,
ψέμα στο ψέμα
με πήγες τόσο ψηλά.
Φεύγω.
Το είδα αυτό το έργο.
Φεύγω.
Τελειώνω αυτό το έργο.
Είδα
πως κάθε μου ελπίδα,
χανόταν σε μια πράξη δική σου,
που μάθαινα να συγχωρώ.
Ίσως
δεν ξέρω από μίσος
κι απ’το καλό μονάχα κρατιέμαι
και μόνο εκείνο κρατώ.
