Εγώ εδώ, εσύ εκεί,
πώς θες λοιπόν να ξημερώσει Κυριακή;
Εσύ εκεί, εγώ εδώ,
το στόμα πέτρωσε και πια δεν τραγουδώ.
Πάρ’ το τρένο, πάρ’ το πλοίο,
πάρε τ’ άστρο του νοτιά.
Κάνει απόψε τόσο κρύο
κι είν’ η αγάπη σου φωτιά.
Πάρ’ το πλοίο, πάρ’ το τρένο,
πάρε την κυρά βροχή.
Είναι χώμα διψασμένο
η θλιμμένη μου ψυχή.
Εγώ εδώ, εσύ αλλού,
κι όλο και χάνομαι σαν κύμα του γιαλού.
Εσύ αλλού, εγώ εδώ,
δίνω τα μάτια μου για να σε ξαναδώ.
Πάρ’ το τρένο, πάρ’ το πλοίο,
πάρε τ’ άστρο του νοτιά.
Κάνει απόψε τόσο κρύο
κι είν’ η αγάπη σου φωτιά.
Πάρ’ το πλοίο, πάρ’ το τρένο,
πάρε την κυρά βροχή.
Είναι χώμα διψασμένο
η θλιμμένη μου ψυχή.
