Με τα μάτια μαγεμένα σαν την πανσέληνο ανοιχτά
και με τα χείλη μεθυσμένα απ’ τα δικά σου τα φιλιά
μες τα χέρια σου ραγίζω και δε με νοιάζει πια στιγμή
στην αγκαλιά σου κι αν αφήσω την τελευταία μου πνοή!
Μόνο που με κοιτάς πεθαίνω, μόνο που με κοιτάς,
μόνο που μου μιλάς παθαίνω, μόνο που μου μιλάς,
μόνο που με φιλάς πεθαίνω, μόνο που με φιλάς
ξεμυαλίζομαι, παραλογίζομαι!
Μέχρι τώρα στη ζωή μου περιπλανήθηκα πολύ
κι αυτό που έψαχνε η ψυχή μου μόνο σε σένα το’ χει βρει,
ό, τι ζω εγώ μαζί σου άλλος δεν το ’ζησε κανείς,
χρυσό κλειδί του παραδείσου η κάθε λέξη που θα πεις
