Είχες την πόρτα ανοιχτή,
αμπαρωμένη την πληγή
κι εμένα στα ξεθωριασμένα.
Να μπω απόψε ή να μην μπω
κι αν έρθω πες μου τι να πω
που μου `χεις τα φτερά δεμένα.
Πες μου λοιπόν εδώ που φτάσαμε
ποια παραμύθια έχουν μείνει,
έτσι που τη ζωή χαλάσαμε
κι η φλόγα πάλι τρεμοσβήνει.
Είχες το βλέμμα σου θολό
και το φιλί σου σιωπηλό
στης παγωνιάς μου τα σκοτάδια.
Ξύπνα με σε παρακαλώ,
το έργο έγινε τρελό
και η καρδιά χίλια κομμάτια.
