Οι γυναίκες κρατάμε τα κλειδιά,
εμείς σας κυβερνάμε στο νου και στην καρδιά.
Για σταμάτα, γυναίκα,
επιτέλους, πάρ’ το απόφαση,
δεν πρόκειται να σου γίνει το χατήρι,
πάντα θα είσαι υπό στον άνδρα.
Μωρέ, τι μας λες, σε γελάσανε,
αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις.
Σήμερα η γυναίκα έχει τα ίδια δικαιώματα
με τον άνδρα, παρακαλώ.
Έτσι ε, μ’ αυτό το όνειρο να κοιμάσαι.
Παράπονα, παράπονα μου κάνεις κάθε ώρα
τα ίδια δικαιώματα ζητάς να έχεις τώρα.
Τώρα αλλάξαν οι καιροί,
δεν προσκυνώ τον άντρα,
στο κομπολόι της ζωής, της ζωής,
που μ’ έπαιζε σαν χάντρα.
Οι γυναίκες κρατάνε τα κλειδιά,
αυτές σας κυβερνάνε στο νου και στην καρδιά.
Σαν να μην έχεις άδικο,
αλλάξανε τα χρόνια,
κόβετε, αλά γκαρσόν, μαλλιά,
φοράτε παντελόνια.
Τώρα κι εμείς ψηφίζουμε
και στην Βουλή θα μπούμε,
πάρτε το πια απόφαση, απόφαση,
τα γκέμια πως κρατούμε.
Οι γυναίκες κρατάνε τα κλειδιά,
αυτές σας κυβερνάνε στο νου και στην καρδιά.
